Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα...
Α ρε Τάσαρε τι μου θυμίζεις…..
Εδώ και 4-5 μήνες με πιλατεύει ο Δρακωτός να γράψω ένα κείμενο από την πολυετή ενασχόλησή μου με το πρωτάθλημα Τύπου και όλο το ανέβαλα… Μια η αμείλικτη καθημερινότητα, οι δουλειές, τα παιδιά, τα προβλήματα, μια το γεγονός ότι αρνιόμουν να βγάλω από το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων όμορφες στιγμές από τότε που υπηρετούσα σαν παίχτης, αλλά κυρίως σαν προπονητής, το πρωτάθλημα των εργαζομένων στα ΜΜΕ, με έκαναν ανακόλουθο απέναντι στον πρόεδρο του πρωταθλήματος Τύπου…
Αναμνήσεις που, για έναν που δεν έχει συμμετάσχει στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα, μπορεί να φαίνονται ανούσιες ή τουλάχιστον μικρής σημασίας, αλλά για όλους εμάς που ξυπνούσαμε από τα άγρια χαράματα κάθε Σάββατο για να πάμε να κάνουμε το κέφι μας, παραμένουν ισχυρές και αναλλοίωτες όσα χρόνια και αν περάσουν.
Κορυφαία από αυτές τις αναμνήσεις ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος τον Ιούνιο του 2017 με την ομάδα του Πήγασου… Μια ομάδα, μια παρέα, που ξεκίνησε εκεί, μεταξύ 2011 και 2012, στο μπαλκονάκι της εφημερίδας GOAL, μετά την ενοποίηση με το αθλητικό τμήμα του ΕΘΝΟΥΣ.
Μια κουβέντα «καφενειακού» χαρακτήρα με τον Τάσο Κιούση και τον Γιώργο Κουτσούμπα ήταν η σπίθα να δημιουργηθεί ο Πήγασος (τότε όνομα του ομίλου που συστέγαζε τα έντυπα της οικογένειας Μπόμπολα) και μια παρέα ανθρώπων να αρχίσουν να ονειρεύονται τίτλους και διακρίσεις.
Στην αρχή οι στεναχώριες ήταν περισσότερες, η πηγή ήταν μπροστά, αλλά νερό δεν πίναμε… Αυτό όμως, αντί να μας απογοητεύσει, μας πείσμωνε, και κάθε καλοκαίρι κάναμε σχέδια και όνειρα για την επόμενη αγωνιστική περίοδο που ερχόταν…
Μέχρι να φτάσουμε στο σημαδιακό έτος (για πολλούς λόγους) 2017.
Στις 31 Μαΐου, όσοι είχαμε απομείνει από τη γενική αποψίλωση των εφημερίδων του ομίλου, γράφαμε για τελευταία φορά στο ΕΘΝΟΣ και στο GOAL. Λίγες μέρες αργότερα, αν και άνεργοι (σε επίσχεση εργασίας οι περισσότεροι), βρίσκαμε το κουράγιο στο «Ελ Πάσο» της Καλλιθέας να επιβληθούμε με 1-0 στον τελικό του πρωταθλήματος απέναντι στην πανίσχυρη NOVA (σε ένα ματς που παίξαμε σχεδόν ένα ημίχρονο με 10 παίχτες και υπό καταρρακτώδη βροχή) και να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι «τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα...»
Ο Γιάννης Λάβδας υπηρέτησε τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας για περισσότερα από 15 χρόνια. Ερευνητικός ρεπόρτερ μεγάλων σε κυκλοφορία εφημερίδων με ανιδιοτελή αγάπη στο ποδόσφαιρο & στο μπάσκετ.
Ενθερμος υποστηρικτής του Θεσμού του πρωταθλήματος Τύπου αγωνίστηκε ως αθλητής με πάθος σε διάφορες ομάδες & υπήρξε εκπρόσωπος σε πολλές από αυτές στις οργανωτικές επιτροπές της διοργάνωσης.
Φυσικά θήτευσε ώς προπονητής ("ζόρικος" ρόλος) με μεγάλη επιτυχία και καθολική αναγνώριση σε αρκετές ομάδες - παρέες εργαζομένων αθλουμένων στο πρωτάθλημα Τύπου.
